1980'lerin başında, Agrobacterium tumifaciens ile bitki biyoteknolojisi dönemi başladı. Bu bakteri doğal olarak bitkileri enfekte eder ve vahşi doğada kendisi ile enfekte olduğu bitki arasında DNA aktararak tümörler oluşturur.

Bilim adamları bu doğal özelliği, ilgili bir geni içerecek şekilde modifiye edilmiş bir A. tumifaciens bakterisinden bitki hücrelerine genleri aktarmak için kullanırlar.

İlk defa, bir bitki genomuna belirli genleri, hatta o türden, hatta bir bitkiden gelmeyen genleri bile eklemek mümkün oldu. Ancak A. tumifaciens tüm bitkileri etkilemez, bu nedenle araştırmacılar bu sistemden esinlenerek onsuz çalışacak DNA aktarma yöntemleri geliştirmeye devam ettiler.

Bunlar arasında mikroenjeksiyon ve istenen DNA'nın bitkiye fiziksel olarak enjekte edildiği veya bitki hücrelerinin çekirdeklerine kelimenin tam anlamıyla vurulan küçük parçacıkların kaplandığı “gen tabancaları” yer alıyor.

Yakın zamanda yapılan bir inceleme , bitkilerdeki genleri değiştirmek için sekiz yeni yöntemi özetlemektedir. Bunlar, bir bitkinin genlerinde değişiklik yapmak için farklı enzimler veya nükleik asit molekülleri (DNA ve RNA) kullanan moleküler biyoloji teknikleridir. Bir yol, bir bitkinin DNA'sının sırasını değiştirmektir.

Bir diğeri, diziyi yalnız bırakmak, ancak bir bitkinin DNA'sının yapısında başka epigenetik değişiklikler yapmaktır. Örneğin, bilim adamları, DNA'nın bazı nükleotid yapı taşlarına metil grupları adı verilen atom düzenlemeleri ekleyebilirler.

Bu epigenetik modifikasyonlar, DNA'nın veya genlerin sırasını değiştirmemekle birlikte, genlerin nasıl ifade edilebileceğini ve dolayısıyla bir bitkinin sahip olduğu gözlemlenebilir özellikleri değiştirir.

GMO Free ve NON GMO etiketi ve sertifikasyonu ile ilgili konularda ayrıntılı bilgi edinmek veya belgelendirme başvurusunda bulunmak için uzman ekibimize ulaşmaktan çekinmeyiniz.